Nieuwe oude kleren

Nieuwe kleren kopen: mijn hobby is het niet. Toegegeven, het is een beetje een cliché, mannen die een hekel hebben aan kleding kopen. In mijn geval zit dat 'm niet in een afkeer van drukke zaterdagse winkelstraten of eindeloze pas-sessies maar vooral in het feit dat ik nogal kieskeurig ben en dus zelden iets tegenkom waarvan ik denk: "kijk, daar ben ik nou al mijn leven naar op zoek!" Slechts een paar keer gehad, bijvoorbeeld met een blauw-witte streepjesbroek een jaar of tien geleden. Spijt als haren op mijn hoofd dat ik er daar destijds niet gelijk tien van heb gekocht, nooit meer zo'n formidabele broek gevonden!

En als ik dan een acceptabel kledingstuk vind, gaat het vaak alsnog niet naar de kassa. Dit komt doordat ik samenwoon met een zeer milieubewuste en sociaal betrokken kledingontwerpster, die me inmiddels goed heeft opgevoed. Is het grotendeels van polyester? Wasmachines zijn verantwoordelijk voor een aanzienlijk deel van de kunststof microvezels in ons oppervlakte- én kraanwater. Een groeiend probleem, zo bleek deze week uit een wereldwijde studie: liefst 83 procent van alle onderzochte kraanwater monsters bevatte microplastics, soms in verontrustende hoeveelheden. Daar draag ik maar liever niet aan bij. Is het gemaakt in Bangladesh, Myanmar of vergelijkbare landen? Ondanks het Convenant Duurzame Kleding zijn er in die regio nog altijd veel misstanden op het gebied van kledingproductie. Ook maar niet dus.

Dan blijft er weinig over. Ik doe m'n best om eerlijke, duurzame kleding te vinden zeker voor mannen is die schaars en prijzig. Ik smokkel daarom bij het kleren kopen dus wel een beetje met onze ongeschreven regels, moet ik bekennen.

Mijn vriendin Muriëlle niet. En Nora dus ook niet. Nora loopt doorgaans rond in mama's kleren. Niet de kleding die mama droeg toen ze zelf klein was. Nee, recente afdankertjes. Muriëlle heeft daar een mooi duurzaam concept op gebaseerd. Van versleten kleren van volwassenen is vaak nog zeker 75 procent van de stof bruikbaar: meer dan genoeg om een kledingstuk voor een peuter van te fabriceren. Op die manier maakt Muriëlle zo'n beetje alles voor Nora van hemdje tot aan een dikke winterjas aan toe. Duurzaam, eerlijk en bovendien goedkoop. En Nora vindt het natuurlijk top om 'mama's jurk' aan te trekken.

Ik ben inmiddels weer de trotse drager van een blauwwitte streepjesbroek. Een replica van het origineel, van duurzame, eerlijk stof, made at home. Samenwonen met een milieubewuste en sociaal betrokken modeontwerpster: ik kan het iedereen aanraden.