Echte Kerstschatten
Neeeee... niet elke jaar nieuwe kerstspullen. Zonde! Waarschijnlijk heeft elke huis wel zijn eigen kerstnostalgie met een bonte verzameling erfstukken of tradities die nooooooit meer weg mogen. Wij gingen op zoek naar mooie kerstverhalen en bijzondere prularia.
Doortje: Deze engel wordt vast een erfstukDeze kerstengel gaat geschiedenis schrijven, dat voel ik. Hij is nu nog niet zo oud, een jaar of tien, maar hij of eigenlijk zij is zeer geliefd. Als mijn kinderen de kerstboom gaan versieren, geven ze kerstengel altijd een prominente plek. Ze is de eerste die uitgepakt wordt en de laatste die weer opgeborgen wordt. Ik hoop dat deze engel magisch blijft en dat, als mijn kinderen de deur uit zijn en zelf kinderen hebben, deze engel voor hun kerst betekent. Dat ze met veel plezier terugkijken op de knusse feestdagen en een bontversierde boom. Het is toch mooi om aan het begin van een erfstuk te staan.
Marieke: Dit is Barbertje Toen ik een jaar of tien was, kreeg ik van mijn lieve buurvrouw een zelfgemaakt kerstkaboutertje. Ik was er direct verliefd op en was erg trost op mijn eigen
kerstspecial. Ik noemde hem Barbertje naar een oud en versleten poppetje dat mijn moeder haar leven had meegesleept. En dit poppetje onderging hetzelfde lot. Hij is jaren met me mee gereisd van studentenkamer naar studentenkamer, van 1e, 2de en 3de appartement naar woonboot en tot slot naar dit familiehuis. Nog elk jaar zit hij half onderuitgezakt op de takken van onze kerstboom. Geen kerst zonder Barbertje. En ik denk dat mijn buurvrouw hier niets van weet. Ik ga het haar nú vertellen.
Frederieke: Kitschy kringloop-Kerst
'Die ouwe meuk? Geef die maar aan Frederieke.' Het is algemeen bekend binnen de familie: ik houd van oud, ik houd van vintage. Vroeger zat daar ook 'een stukje' Jordaankitsch bij, maar tegenwoordig is het meer 'space-age'. Met één uitzondering: Kerstmis. Dat feest is voor mij synoniem aan kitsch. Dus kom maar op met de kunstboompjes in hysterische kleuren en over-the-top ornamenten (lang leve de kringloop!). En geef die kitscherige beeldjes uit de erfenis ook maar aan mij, want ik knutsel er wel wat mee. Mijn nieuwste hobby is namelijk: stolpjes maken van gruwelijke kitsch, met glaasjes en vaasjes erover (ook weer van de kringloop) en zelfgefröbelde knopjes in bijpassende stijl. Zo kan ik in een klap een mijn andere afwijking voeden: verzamelen, archiveren en rubriceren. Eén ding is geen ding.
Ik heb er nog succes mee ook; mijn vriendinnen staan in de rij voor zo'n stolpje - en niet alleen rond Kerst. Dus op verzoek geef ik ook hun familiekitsch een plekje.
Isabella: Botervloot vol kerstkrullen Thuiskomend na de nachtmis, troffen wij de ontbijttafel steevast en traditiegetrouw gedekt met Moskovische cake, croissants en duivenkater. Én een botervloot vol krullen. Opgeleukt met een takje hulst en een gesuikerd paddenstoeltje. Die verkocht men vroeger bij de banketbakker in het dorp. Dat die vaardig getrokken krullen zo'n kerstgevoel teweegbrachten, besefte ik mij destijds niet. Nu trek ik ze elk jaar trouw zelf...
Door: Marieke Veldema
Maartje: Jozef in de grond
Dit verhaal is echt gebeurd, nog geen vijf maanden geleden. We hadden vroeger een kerststal thuis waar wij allemaal erg aan gehecht waren. Die kerststal is met mijn zus meegegaan. Dat was toch best een dingetje. Toen ik na jaren reizen en rondzwerven met man en kind een klein huisje betrok, kreeg ik van mijn moeder, een beetje uit medelijden, een oude kerststal van de kringloop. Dit huis was echter niet de plek om te settelen dus zochten wij verder. Wij droomden van een leuk huis, het liefste in de stad waar wij wonen. Dat bleek een onmogelijke opgave. De kans dat je een leuk, betaalbaar huis mét open haard, in het centrum vindt, is vrijwel nihil. We zijn dan ook jaren op zoek geweest.
Schietgebedje?!
Tot mijn moeder me met volle overtuiging aanraadde om een Jozef in de tuin te planten en een schietgebedje te doen. En van twee vriendinnen hoorde ik het zelfde. Het voelde wat vreemd, maar ik rukte Jozef uit de kerststal, plantte hem op zijn kop onder de pruimenboom en prevelde licht gegeneerd: 'Beste Jozef lieve vrind, zorg dat je voor ons een huisje vindt.' Zes dagen later stond een droomhuis te koop en nog eens vier dagen daarna was het van ons. Direct brak er een flinke tak van de pruimenboom af, vreemde bijkomstigheid. Mijn zoontje heeft Josef weer uitgegraven. Hij vond het te zielig voor Maria én zichzelf.
